یادداشت علیرضا فراهانی

        بر خلاف ظاهر و چیزی که به نظر می‌رسه کتابی تمام نیست بلکه شروعی به جا و مقتدر برای ورود به مقصد نهایی که نویسنده قصد رسیدن به آن را دارد می‌باشد. 

مطالب متنوع و مکاتبی که انتخاب شدن از مقبولیت لازم نه کافی برخوردار هستند، نوشتار چند مکتب جذاب و روان، به خصوص سه مکتب شرقی ابتدای کتاب فصل اسلام به شدت کم‌بار و بی‌رمق، مفاهیم داروینی و هم‌بستگی‌های آن فنی و وقت‌گیر.

برای بهره‌برداری عمیق‌تر، رفت‌وبرگشت‌های فلسفی از سایر منابع لازم به نظر می‌رسد.
تلاش نویسنده در بی‌طرفی و رعایت نداشتن پیش‌فرض‌های تاثیرگذار ستودنی و اعتراف به متفاوت بودن دیدگاه‌های خوانندگانش او را به خودخوری یا محافظه‌کاری گریزناپذیری کشانده.