تولستوی خداوندگار غواصی در اعماق آدمی است. این را بارها گفته‌ام. او انسان را به تجربه آموخته و با تعمق در آن، به ابعاد آن آشنا شده. عشق را، روابط انسان‌ها را همه و همه حد اعلی می‌شناسد و دست به قلم می‌برد تا این اعماق را به ما نشان دهد.
آیا کسی هست که از دیدن این اعماق به وجد نیاید؟
