یادداشت محمد مهدی فتحی

        پیشنهادم به کسانی که می خوان کتاب رو مطالعه کنن اینه که
اگر تا به حال به اون حس از پوچی و لختی توی زندگیتون بر نخوردین و تجربه ای ازش ندارن
بهتر سمت این کتاب نرید و برای زمان دیگه ای نگهش دارین چون یک عدم تعامل عظیمی با شخصیت داستان ما خواهید داشت

جایی که انسان به ظاهر دشمن خودشه و هدف والایی نداره و دوست داره از چیز های کوچیک و فرصت های زندگی تا وقتی که می تونه لذت ببر، حتی کار هایی که به ظاهر کثیف به نظر می رسن و ادم ها معمولا اون هارو با هدف قبلی انجام می  دن 
اما خب لازم نمیبینه دلیلی داشته باشه، لازم نیست بروز بده
لازم نیست این ادم ما احساساتش مثل ما باشه و همونطور بروز پیدا کنه
قراره ادم باشه و پر از احساسات
اما متفاوت!