یادداشت پرنیان صادقی

        چقدر  این کتاب را دوست داشتم 
چقدر خودِ زندگی بود با همه‌ی غم و شادی هایش، کم و زیادهایش
چقدر مثل ننه ددری‌ها خوبن، شور و شوق هر جمعی هستن ، ساده و صمیمی.
و رستمی که.....
داستان از زبان زنی به نام شورا، از دوران کودکی تا میانسالی با بیانی زیبا روایت میشود. داستان کودکیهایش، عاشق شدنها ، رسیدنها و نرسیدنهایش.اما نه به همین سادگی ! با غمی پشت حرفهایش

خودگویی های شورا با خودش را دوست داشتم.شاید چون راوی زن بود و می‌تونستم باهاش همزاد پنداری کنم بیشتر به دلم نشست.
خلاصه که دوستش داشتم...