یادداشت پیمان قیصری

        دره مردگان رونده
و در نهایت پایان مجموعه‌ی جذاب دشت پارسوا. از خوندن این مجموعه بسیار خرسند و راضی هستم و حتما به علاقه‌مندان به ژانر فانتزی پیشنهاد می‌کنم. اینکه در یک داستان فانتزی با فضا و اسامی ایرانی مواجه بشی خیلی جذابه. فضا سازی مجموعه خوبه و شخصیت پردازی در مورد شخصیت‌های اصلی بسیار مقبوله هرچند به نظرم می‌تونست تعداد بیشتری از شخصیت‌های کتاب رو وارد ماجراها کنه و بیشتر روشون مانور بده. قلم نویسنده یک حالت ابهام داره که برای من جالب بود یعنی همه چیز رو از الف تا ی شسته و رفته نمیذاره جلوت و مجبورت می‌کنه کمی عمیق تر به داستان فکر کنی. مشخصا نویسنده یک سری فلسفه و عقاید خودش رو هم وارد داستان کرده که توی ذوق نمیزنه و ظریف انجام شده اما نقطه‌ی ضعف مجموعه از نظر من پایانش بود، نه اینکه پایانش بد بود، سریع تموم شد، اینکه شش جلد کتاب رو بخونی و تمام قضیه توی بیست صفحه‌‌ی نهایی جمع بشه از نظر من یک ضعف بود. حتی جا داشت این جلد قبل از بیست سی صفحه‌ی آخر تموم بشه و در جلد هفتم با شرح و بسط بیشتر و جذاب‌تر و داستان‌گونه تر به پایان برسه. خیلی دلم میخواد یک کارگردان خارجی این مجموعه رو به صورت سه چهار فیلم سینمایی دنباله‌دار بسازه ترجیحاً با بازیگرای ایرانی!