یادداشت
1403/1/17
وقتی چندین سال از یک حادثه میگذره، قضاوت بین حق و باطل آسون میشه. اما کی میدونه، شاید اگر ما هم اون زمان بودیم پشت اماممون رو خالی می کردیم و دنیا رو به آخرت ترجیح میدادیم. کتاب الغارات روایت بخشهایی از حکومت امیرالمؤمنینه که هیچ جایی برامون بازگو نشده تا در کنار قلب و احساساتمون، با عقلمون برای غریبی و تنهایی حضرت گریه کنیم؛ گریهای که نباید برای تنهایی ایشون باشه، بلکه باید برای خودمون باشه که تو موقعیتهای حساس ممکنه با هر رفتار و عملی پشت امام رو خالی کنیم و به سمت معاویهی زمان حرکت کنیم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.