یادداشت زهره دلجوی کجاباد

خنده در تاریکی
        شیطان در جزئیات است. ناباکوف به این جمله ایمان دارد. او رگ مخاطب را خوب می‌شناسد و همین‌طور به قلم و توانایی خودش به‌عنوان نویسنده باور دارد. همه‌ی این‌ها با هم باعث می‌شود بی‌هیچ نگرانی و تردیدی تمام داستان را در پاراگراف اول کتاب لو دهد و با این حال مخاطب را تا آخرین کلمه‌ی رمان با خود بکشاند. همین که مخاطب از شخصیتی بدش می‌آید و برای دیگری دل می‌سوزاند نشان‌دهنده ی قوت کار نویسنده است. به شخصه نتوانستم کتاب را رها کنم و در هر فرصتی که دست داد خواندم و تمامش کردم. چه تراژدی غم‌انگیزی بود. امان از عشق و هوس که خودشان هم نمی‌دانند کدامند، چه رسد به ما آدم‌های بیچاره‌ی نادان
      

16

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.