یادداشت زهرا غلامى

        این کتاب را بعد از "لنگرگاهی در شن روان" خواندم با ترجمه رضی هیرمندی و مقدمه راندبلایث 
تغییر نگاه انسان نسبت به مرگ از قرن هجده و نوزده، تا حالا را در این دو کتاب دیدم 
ایوان ایلیچ در این کتاب مرگ را عذابی سخت و غیر قابل باور میبیند با اینکه آن را گریزناپذیر میداند اما  به چرایی آن نمیرسد! 
ترجیحم این بود مقدمه ی طولانی را بعد از داستان بخوانم، که به نوعی نقد داستان هم بود.