یادداشت محدثه خوشکام

        ۵/۵

واقعا انتظار نداشتم انقدر دوستش داشته باشم ولی نمیتونم بگم چقدر خوشحالم که از سطح توقعم خیلی خیلی بالاتر بود. 

(البته من کلا سعی میکنم موقع خوندن رمانای ایرانی سطح توقعم رو خیلی پایین بیارم که زیاد تو ذوقم نخوره ولی این اصلا یه چیز دیگه بود.)

پیچیدگی داستان یکی از بهترین ویژگی هاش بود، اینکه از همون شروع داستان گیج میشی و نمیدونی چی به چیه. یه ثانیه تو زمان حالی و ثانیه ی بعد گذشته. اینکه تو ذهن نوشا بودم رو خیلی دوست داشتم. یه داستان عاشقانه با رگه های تاریخ و اسطوره. انصافا این معروفیت حقشه و باید خیلی بیشتر از اینا ازش حرف زد.

اصلا داستانی نیست که بشه فقط با یه بار خوندن همه ش رو درک کرد، باید بازم خونده بشه. و ظلم به زنان و مرد سالاری... ظلمی یه یه زن رو از درون ذره ذره میکشه و آب میکنه و هیچ کس نمیبینه... هیچ کس. و هنوز دنیا پره از نوشاهایی که دارن برای هرروزشون میجنگن، شاید دقیقا برای خواسته هایی شبیه به خواسته های نوشا نجنگن ولی برای رسیدن به خواسته های متفاوت و منحصر بفرد خودشون دارن میجنگن. و امان از دکتر معصوم های جامعه...

این کتاب به هیچ عنوان برای من صرفا یه کتاب عاشقانه نیست، خیلی خیلی فراتر از این حرفاست، میشه ساعتا ازش حرف زد و بازم حرف برای زدن داشت.

به خودتون لطف کنید و بخونیدش، خودتون با نوشا زندگی کنید و حسش کنید.