یادداشت میم صالحی فر

        وقتی کتاب‌های طنز مو ویلمس رو خوانده باشی چنین کتابی برات کم مزه می‌شه!
این کتاب هم مثل جلد قبلی روی لطفا و خواهش می‌کنم و برخی آداب زبانی تاکید کرده.
اما به موضوع دیگری هم در داستان پرداخته شده، هرچند نه خیلی دلچسب. 

جوجه دعوت سگ رو  قبول می‌کنه و برای نهار میره پیشش در حالی که سگ می‌خواسته اون رو بخوره ولی جوجه متوجه نبوده.
نابغه به موقع می‌رسه و به جوجه را نجات می‌ده. اما جمله‌هایی در ادامه می‌یاد که می‌شه گفت داره به کودک  غیرمستقیم در مورد تعریفی که دیگران از ما می‌کنن و  پذیرش دعوت‌‌شون برای رفتن به همراهشون هشدار میده.

مثلا جوجه توی صحبت با نابغه میگه وقتی سگ بهم گفت  بوی پام شبیه بوی جوجه است حس خیلی خوبی بهم داد و در ادامه میگه وقتی نهار دعوتم کرد حس خاص خوبی بهم داد. بعد نابغه در جوابش میگه که سگ اصلا نمی‌خواسته جوجه حس خوب یا حس خاص خوبی داشته باشه بلکه جوجه یکی از غذاهای سگ‌هاست و در چنین جاهایی جوجه باید خیلی مراقب باشه