یادداشت محدثه حسنی

        سلام و نور
من قلم زویا پیرزاد رو دوست دارم ، توصیفاشو دوست دارم ، شخصیت پردازیاشو دوست دارم 
اابته شاید بعد از خوندن/شنیدن فقط دو اثر(چراغها را من خاموش می کنم و عادت می کنیم) از چندین اثر زویا پیرزاد یکم برای این قاطعیت زود باشه ولی واقعا کنار شخصیتهای اصلی این دو اثر و روزمرگیهاشون زندگی کردم، درکشون کردم با غمشون غمگین شدم و با خوشحالیشون خوشحال، زویا پیرزاد  این دو اثر رو خیلی زنانه نوشته بود 🥲
گاهی واقعا از بعضی زنها تعجب میکنم که چی میشه که نیازها و حساسیتهای جنس خودشون رو درک نمی کنن . مادر دخترش رو، دختر مادرش رو  و... 
عادت میکنیم داستان روزمرگیهای آرزوئه ، داستان سختیهاش، حرفهای تو دلیش، افکارش، دغدغه هاش، دلبستگیش و در نهایت مهمترین انتخابش .
دنیای زنانه /مردانه ی آرزو رو دوست داشتم و از شنیدن/خوندن کتاب لذت بردم‌.