یادداشت فاطمه مناقبی

        کتاب نازی بود! 
۱. خوشحالم که خوندمش. 
۲. ایده‌‌ی ناب و جدیدی داره. خیلی ممکن بود همچین ایده‌ای در روند قصه دچار کلیشه‌زدگی بشه اما نویسنده خیلی خوب قصه‌ش رو بدون شعار و منطقی پیش برده.
۳. شاید آخر قصه که یهو همه اتفاقات روشن میشن کمی حس اغراق داشتم. که چطور همچین برنامه‌ی عجیب غریبی انقدر خوب اجرا میشه.  اون یه ستاره‌ای که کم کردم هم واسه‌ی این مسئله و اینکه یه جاهایی یکم کند می‌شد بود. (بی‌انصافی نکنم... چند صفحه‌ی آخر نفسم بالا نمیومد از هیجان😂 اگه بخوای فکرررر کنی یکم نقشه‌ی عجیبی بود ولی زندگیه دیگهههه. یه وقتا هم عجیبه.)
۴. عاشقش شدم!!! شاید چون به شدتتتتتتت با جرمی هم‌ذات پنداری می‌کنم. از خیلی لحاظا شبیه همیم:)
۵. تعاریف علمی و فلسفی خوشگلی داره. مشخصا نویسنده برای خلق کردن یه کاراکتر عشق علم (و بقیه‌ی آدم‌های داستان که تخصصی دارن یا از یه زمینه‌ای زیاد می‌دونن) مطالعه داشته و جملاتی که از زبان آدم‌های متخصص یا خردمند کتاب می‌خونید چرت و پرت نیستن. این حداقل برای من، خیلی خیلی ارزشمنده.
۶. برای من توصیفات مهمن چون دلم می‌خواد بتونم بدون تتتتللااااششش فضای داستان رو تو ذهنم ببینم. نویسنده از این لحاظ فوق العاده عمل کرده بود.
۷. شخصیت‌ها عمق داشتن، واقعی بودن، توی دنیای خودمون جا می‌شدن(!)، متمایز بودن، کشکی و جاپرکن نبودن! :)
۸. اگه به دنبال آثار وندی مس بهش رسیدید، باید بگم که خیلی کم شبیه جای خالی انبه‌ست. مدل قشنگیش متفاوته!!
پ.ن: خدایا ممنون که وندی مس رو آفریدی.