بعد از مونسرا این دومین نمایشنامهای هست که با ترجمه آقای مهدی امینی میخونم. مثل یک پازل و سوژه بسیار جالب و روند جذاب.
یکی دو مورد ایراد ترجمه داره که به خاطر بسیار قدیمی بودنش قابل اغماضه و ضمن اینکه واقعاً به خاطر سوژه و محتوا ارزش مطالعه رو داره.
