یادداشت عطیه عیاردولابی

        داستان معمایی خوبی بود و پیچش داستانی خوبی هم داشت. آخرش رو هم دوست داشتم اگرچه خشن بود ولی دلم خنک شد. تنها ایرادش به نظرم توضیحات زیاد و گاهی غیرقابل تحمل نویسنده بود. داستان رو از زاویه دید سوم شخص دانای کل تعریف می‌کنه و برای همین گاهی یه موضوع یا فکر یا اتفاق رو از چند نفر می‌خونیم. همین آزاردهنده بود.

از این کتاب سریال ایرانی بازنده رو اقتباس کردن که من دو قسمتش رو بیشتر نتونستم تحمل کنم چون با وجود بازیگرهای حرفه‌ای و فرم متفاوتش، اصلا حس و حال ایرانی نداشت و بازیهای اغراق‌شده و غیرواقعیش تو ذوق میزد. ولی همون دو قسمت باعث شده بود شخصیت‌های کتاب رو با بازیگرهای ایرانی تصور کنم. مثلا ریچارد پیمان قاسم‌خانی بود و آنه سارا بهرامی 😁
گند زده بود به تصوراتم.