یادداشت آریانا سلطانی

        زندگی من
انتوان چخوف

چخوف را پس از شکسپیر بزرگترین نمایشنامه نویس تاریخ میدانند.
او در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم میزیست. پزشکی بود که به نویسندگی علاقه داشت. شیوه داستان نویسی او روایتی و توصیفی بوده و یکی از بزرگترین نویسندگان روسیه بود. او در حدود ششصد اثر از خود به جای گذاشته.
زندگی من یکی از معروف ترین اثار اوست که به سبک رمان نوشته شده.
داستان، زندگی فردی اشرافی است که میل به کار کردن و عرق ریختن همچو قشر فرو دست را دارد. 
پدرش اورا از خانواده ترد میکند... اما حاضر نمیشود اشرافی زندگی کند. این کتاب نمایانگر جامعه و مردمان فرودست روسیه در اواخر قرن نوزدهم است.

"این ششصد هزار نفر نسل به نسل از درستی، شفقت و آزادی تعریف ها خوانده و شنیده اند،و صبح تا شام را به دروغگویی و مردم آزاری و دزدی و ترس از آزادی میگذرانند." (صفحه 116)

مردمی که آزادی طلب هستند اما در عمل کسی را لایق انتخاب آزاد برای زندگی شخصی اش نمیدانند و در مورد انتخاب های او، هرچقدر احمقانه، قضاوت میکنند. مردمی که روشنفکر هستند اما در زمان عمل، دروغگو و بیشرف از اب در می ایند.
کتاب جالبی بود. آسمان همه جا یک رنگ است و این توصیف ها شبیه به جامعه ما نیز بود.


 "جهالت همچو نبوغ،تمامی دوره ها همراه بشر بوده است."(شیاطین, اثر داستایفسکی)