یادداشت سید هادی میرمهدی

        روزگاران قدیم جنگ به صورت تن به تن بود
این را از گزارشات تاریخی هم می‌توان درک کرد
ماجرای کربلا و جنگ بین سپاه شوم بنی امیه با خاندان پیامبر و سیدالشهداء عليه السلام نیز از همین قانون پیروی کرد.
نکته جالب توجه در روز عاشورا رجزخوانی های اصحاب امام حسین علیه السلام هست
ظاهرا وقتی به میدان نبرد اعزام می‌شدند با صدای بلند و در قالب شعر عربی حماسی
اول خود را معرفی می‌کردند و سپس در بیان فضیلت خاندان رسالت و یا مدح و ثناء الهی زبان می‌گشودند
در میان یاران اهل نبرد امام حسین علیه السلام از پیرمرد هایی چون حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه، زهیر بن قین بگیرید تا جوانانی چون قمر بنی هاشم حضرت عباس، علی اکبر و دیگران؛ همچنین در این میان نوجوانان نیز از سهم‌خواهی نبرد در مقابل کفر و شرک بی بهره نبودند که گل سر سبد این گروه فرزندان امام حسن مجتبی علیه السلام بودند
که حدود سنی این نوجوانان که قاسم ، حسن و عبدالله و عمرو پسران امام حسن ۱۳ و ۱۴ سال بود.
رجز مشهور قاسم را شاید در روضه های دهه محرم شنیدید 
إنْ تُنْكِروني فأنا بنُ الحسنِ
سِبْط النَّبيِّ المصطفى المُؤْتَمَنِ
...
همه اینها را گفتم تا بنویسم 
کتاب "نشان حُسن" 
شرح و تفسیری از رشادت ها و تبیین زندگی نوجوانان امام حسن علیه السلام از مدینه تا کربلا را در خود جا داده است.
و سبک قلم بسیار شبیه به آثار استاد سید مهدی شجاعی هست.