یادداشت مریم رضازاده

        رفتی کلاس اول این شعر را عوض کن،آن مرد تا نیاید....باران نخواهد آمد.....
کتاب پرکشش و پر جاذبه بود برای من. منی که اواخر دهه‌ی شصت به دنیا اومدم و درک درستی از روزهای سخت انقلاب ندارم. همه ی ما دهه ی شصتی ها جز شنیده ها تجربه ی زیستی در دوران انقلاب نداریم. این کتاب من رو با خودش برد کنار ترس های بهزاد و از گوشه ی نگرانی های مادر گذرروند، نشستم کنار اشک های بهناز همون موقع از پنجره حیاط رو نگاه میکرد و منتظر بهروز بود یا که یواشکی تو زیر زمین اعلامیه ها رو دستی می‌نوشت و در رو رو خودش قفل کرده بود تا بقیه متوجه نشن. دل تو دل منم نبود وقتی نمیتونست بره مدرسه. لحظه لحظه‌ی کتاب با همه ی شخصیت ها بودم حسشون میکردم با بهزاد و یاسر با سعید. وقتی یاسر شهید شد منم گریه کردم. حتی وقتی نگران آقای اشکوری بودن اینقدر غرق کتاب بودم مطمئن بودم یکی از ترکه ها به منم میخوره. خانم سامانی عزیز این کتاب رو با تمام مهارت و بسیار هنرمندانه نوشتن. به نظرم نقطه ی قوت کتاب راوی داستان هست که یک پسربچه است ومخاطب با ترس های این شخصیت و باخرابکاری ها و حتی حسادت و بعد ها که این شخصیت پویا تفییراتی می‌کنه و دل و جرأت پیدا می‌کنه همراه میشه. و اینکه شخصیت های اصلی داستان آدم های فرازمینی نیستن و از دل جامعه و آدم های ساده ای هستن که کار های بزرگ انجام میدم. وجود عزیز تو خونه و احترام به برگتر و خیلی از قسمت های خیلی خوب این کتاب بود. خیلی چیزها هست که وقتی اسمشون میاد ما رو چهار دهه پرت می‌کنه به قبل از انقلاب.البته نویسنده ی محترم به چند مورد اکتفا کردند. صبحانه ای که تو مدرسه میدادن مثل شیر.صف نفت و حکومت نظامی که بیشتر بهش پرداخته شده بود. حتی میشد از ظرف و ظروف ملامین از نذری های همسایه ها و از کوپن ها و ....‌صحبت کرد. البته نمیدونم طولانی شدن داستان و رمان برای نوجوان امروز که از مطالعه فراری هست چقدر پر جاذبه خواهد بود اما این کتاب اطناب نداره. شروع و پایان داستان عالی بود تعلیق و شخصیت پردازی ها و به طور خواص توصیفات این کتاب برای من بسیار جالب بود. و اینکه من اوایل کتاب فکر میکردم راوی دختر هست که بعد خوندن چند صفحه با کد های که خانم نویسنده داده بودن متوجه شدم. و حرف آخر اینکه بنده هم به توصیه ی رهبر عزیزم این کتاب رو مطالعه کردم و به نظرم متن تقریظ رهبر عزیز درباره ی این کتاب مهر تایید بر کار ارزشمند نویسنده ی محترم خانم سامانی عزیز است.