یادداشت علی جاوید

                سفرنامه و خواندن سفر نوشت‌ها، بیش از دیگر متون خواننده را جای نویسنده می‌گذارد. کأنه که تو خود نویسنده‌ای و داری در کوچه پس کوچه‌ها راه می‌روی و می‌بینی و می‌شنوی و حس می‌کنی. با این اوصاف، فارغ از تجربه‌های بدیع و ارزشمند نویسنده و قلم خوب، بودن در کالبد ذهن او برایم آزار دهنده بود. من به اندازه ۱۵۰ صفحه، از بودن با او زجر کشیدم. 
نویسنده احتمالا با روی کاغذ آوردن این کلمات عصبانیت و ناخوش احوالی خود را خالی کرده اما آن حال بدش را با همان کلمات به من سرایت داده. البته که این کار بدون قوت قلم امکان‌پذیر نبود.