یادداشت سید محمود جهان آرا

        مرقومه آیت الله بهاالدینی به مناسبت شهادت سید مصطفی:
«الحاج آقا مصطفی(ره)، آیةالله جامع بین المعقول و المنقول و السیاسة الاِسلامیة و الدّینیة فی شبابه، و بَلغ ما بلغ، من نوادر زماننا بل من نوادر الأعصار و الأزمان، صادق القول مع حسن النیة، بصیر بالنفوس مع کمال الفطانة و الدّهی، و له سهم وافر فی الإنقلاب و حوادثه، صابر فی المشکلات و نوائب الدّهر. ‏
«‏‏ابن الإمام، بل هو الإمام»، بل له ابٌ مثل الإمام، شدید الحبّ بالإمام، لٰٰا لأجل الابوّة، و الإمام شدید الحبّ لٰا لأجل البنوّة بل لجهات اخر لامجال لذکرها. 
‏‏آنچه من در این جا نسبت به حاج آقا مصطفی(ره) آوردم، هیچ مبالغه و گزاف نیست. اگر کمی به ذهن بعید به نظر می رسد، به علّت این است که ما حاج آقا مصطفی را نمی شناسیم. او به راستی یکی از شخصیتهای بزرگ، امّا گمنام ماست».

در مورد سید مصطفی خمینی ما با چنین شخصیت برجسته ای طرف بودیم که اگر می ماند و آفتاب می‌شد، به تعبیر امام از ایشان هم جلو می‌‌رفت و آینده اسلام می‌شد. هر چند مشیت الهی بر این بود که با شهادتش، الطاف خفیه الهی نمایان شود.