یادداشت مریم

        احمد اخوت رو با انتخاب‌هایی که تو ترجمه داشت کم و بیش می‌شناختم. اما سبک نوشتارش چیزی بود که من رو گرفتار خودش کرد و خوندن این کتاب و دیدن زاویه دیدش نسبت به کتاب‌ها باعث شد خوشحال بشم که چنین انسانی با من هم‌عصره و میتونم گاهی چشم انتظار چاپ کتابی با اسمش باشم. چیزی که در عصر و جغرافیای حاضر کمتر اتفاق می‌افته.