یادداشت ثمن

        کتاب در ابتدا برای من شوکی داشت در زندگی حقیقی خودم، اینکه بعد از مرگم قراره چه اثری از خودم به جا بذارم و با رفتنم چه دگرگونی ای برای اطرافیانم اتفاق میفته، چقدر نبودن من جای خالی من رو نشون میده...
و به نیمه دوم کتاب که رسیدم وارد زندگی ایوان ایلیچ شدم و به این فکر کردم که یک فرد چقدر می‌تونه معنای زندگیش رو در دو سه اتفاق خلاصه کنه، انگار که ریشه درخت زندگیش فقط یک ریشه زمخت و قدرتمند بوده و اون کارش بوده و ریشه های دیگه ش انقدر بهشون رسیدگی نشده که ضعیف و خشک شدند...
ایوان ایلیچ برای من تلنگری بود که باغچه های زندگیم رو به یک اندازه یا لااقل متناسب آبیاری کنم که در واپسین لحظات زندگی م افسوس نخورم برای فقط پرداختن به یکی دو بعد از زندگیم