یادداشت زهرا ساعدی

        مجموعه داستان‌های کوتاه پتر اشتام که تم غالب «چیزهایی که جایشان خالیست» بود و البته آب و هوا توی داستان‌ها حضور پررنگی داشت و نقش بازی می‌کرد.
داستان‌ها ساده و کوتاه هستند و با این حال قصه و شخصیت‌ها خودشان را خوب نشان می‌دهند و حس ناتمامی القا نمی‌کنند. 
من بین داستان‌ها «شور»، «در باغ‌های بیگانه»، «یخ‌بندان ناگهانی»، «تمام شب» و «مهمان» را دوست داشتم.
بین باغ‌های بیگانه، یخ‌بندان ناگهانی و مهمان چیز مشترکی وجود دارد که شاید علاقه‌ی من به این داستان‌هم هم به همان دلیل باشد: زن‌های میانسالی که تنها مانده‌اند. انگار درک درد این زن‌ها برایم راحت‌تر از درک تنهایی شخصیت‌های باقی داستان‌هاست.