یادداشت محدثه سلمانی

        خوندن کتاب جنگ دوست داشتنی توی دوره نوجوانی برای من تجربه خوبی بود. فضای کتاب خیلی پسرونه س! بعضی از شوخیای کتاب به نظرم خیلی بی تربیتی می اومد و بعدا فهمیدم بین پسرا این شوخیا هست. با خوندن این کتاب فهمیدم که جنگ دقیقا چطور بوده... اینکه رزمنده ها ممکن بود مدتی توی شهر بمونن و به کارهای عادی مشغول باشن و بین زندگی عادی و جنگ در رفت و آمد باشن.... اینکه جنگ عقب نشینی و بهم خوردن برنامه ها و جاگذاشتن مجروح ها و تلخی هایی که توی هر جنگی طبیعیه رو هم داشته. هنر نویسنده این بوده که شوخی ها و شیطنت های خودش و رفقاش رو در کنار معنویت و نورانی شدن های رفقای دیگه ش منعکس کرده بود.
وقتی کتابای جنگ هشت ساله رو می خونم یک نکته ای برام خیلی جالبه و اون اینه که خبری از جنایت و وحشی گری نیست. آدمای جنگ کم کم به ماشین جنگی تبدیل نمیشن و بی عاطفه نمیشن و بعدها هم که خاطراتشونو می نویسن فقط غم شهادت رفقاشون متاثرشون می کنه. برای همینه که به اونچه بین ما و بعثی ها اتفاق افتاده دفاع مقدس میگیم