یادداشت zahra rashidi

        
 کتاب چند روایت از نویسندگان مختلف است. 
سطح روایت‌ها یکسان نیست.
بعضی‌هاشان جای افشا بوی تفاخر می‌داد. توی بعضی‌هایش نویسنده هنوز دچار سانسور خودش بود و روایت را گنگ و مبهم تعریف می‌کرد.
ولی توی بعضی‌هاش مسیری که نویسنده طی کرده بود تا خودش را از چاه عمیق سوگ بیرون بکشد، واضح و مشخص بود. تقلای نویسنده مثل چراغ بود برای گذر از این جاده تاریک‌. تعداد این روایت‌ها به انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسید.