یادداشت Taha. b

        راهنمای کشف قتل به صورت غیر واقعی
. 
. 
کتاب روی خط تینیجری درحال راه رفتنه و بعضی وقتا از خط عبور میکنه و بعضی وقتا هم روی همین خط درحال گذره 
این کتاب بیشتر از اینکه در ژانر جنایی طبقه بندی بشه باید در ژانر ماجراجویی قرار بگیره، خود نویسنده تصمیم گرفته داستان رو در فضای آرومِ بدون تشنج روایت کنه و خطری شخصیت هارو تهدید نکنه و همین تصمیم هم هیجان رو از بطن داستان میگیره 
البته از این نمیشه گذشت داستان هوشمندانه است و پیچش های داستانی بسیار خوبی داره 
اما برای همین پیچش های داستانی هم نویسنده شخصیت هارو برنامه ریزی میکنه که ما به اونها شک کنیم ولی در پایان اونها رو رها میکنه و چرایی اتفاقاتی که شخصیت های مشکوک ساختن رو توضیح نمیده 
برای مثال یک شخصیت مشکوک با شخصیت مشکوک دیگری قرار میگذاره و به مخاطب شوک ارتباط این دو رو میده و از قضا در پایان فصل این کار رو میکنه که مخاطب در خماری بمونه و از قضا دیگه هیچ اهمیتی به این دوتا نمیده در پایان هم یکی غیر از شخصیت های مشکوک قاتل اعلام میشه و ما اصلا دیگه به چرایی ارتباط اون دو شخصیت کاری نداریم و من به این میگم باگ خود خواستهٔ نویسنده
و از این هم نمیشه گذشت که اگه به جای دختر خوب هالی جکسون یه کاراگاه پیر بازنشسته معما رو حل میکرد چقدر داستان منطقی تر و جذاب تر میشد، حداقلش اینه که باگ اطلاعات راحتی که پپا بدست می آورد رو حل میکرد 
الا ایحال همینی که هست و این شخصیت معما رو حل کرد و دل مارو سوزوند که قتل به این دقیقی و با چفت و بستی رو چرا با فضا سازی بد خراب کردی آخه