یادداشت 𝙷𝚘𝚖𝚊 𝚃𝚊𝚟𝚘𝚞𝚜𝚒𝚊𝚗

        عنوان کتاب تا حدی گویاست: مونولوگ‌های مادری برای جنینی که هنوز زاده نشده.
درسته که بعضی از جملاتش عمیق و درست بودن، اما در کل روایت تک‌نفره و نگاه تلخ و ناامیدانه‌ای به دنیا داشت.
اوایل برایم جذاب بود، اما هرچه جلوتر رفتم، حس خستگی بیشتر شد.
انتظار داشتم در کنار تمام این تلخی‌ها، بی‌عدالتی‌ها و دغدغه‌های زنانه‌ای که بیان می‌کنه، کمی هم از زیبایی‌های زندگی بگه. اما لحن کتاب تا پایان تغییر نکرد.
در نهایت، این کتاب جزو آثار مورد علاقه‌م قرار نگرفت.