یادداشت سمیرا

        «بوف کور» تجربه‌ی ساده‌ای نیست. کتابی نیست که فقط بخونی و بری سراغ بعدی؛ باید درگیرش بشی، باهاش کلنجار بری، گیج بشی، سردرگم بشی، و بعد کم‌کم بفهمی که همین حس‌ها، بخشی از خودِ کتابن.  
صادق هدایت در این رمان، سفری تاریک و ذهنی رو روایت می‌کنه؛ پر از وهم، تنهایی، ترس، و حس‌های دفن‌شده‌ای که گاهی حتی گفتنشون سخت می‌شه. روایت خطی نیست، شخصیت‌ها مرموزن، و مرز واقعیت و خیال از بین رفته.  
اگه دنبال داستانی روشن، پرحادثه یا سرگرم‌کننده‌ای، این کتاب برات جالب نیست. اما اگه دوست داری با ادبیات درونی، تودرتو و گاه افسارگسیخته مواجه شی، «بوف کور» یکی از خاص‌ترین و تأثیرگذارترین تجربه‌هایی خواهد بود که می‌تونی داشته باشی.
(نیمه ی اول داستان واقعا عالی بود ولی به نظرم نیمه ی دومش یکم ضعیف و مبهم پیش رفت)