یادداشت زهرا ساعدی

        از کل مجموعه چهار تا شعر رو دوست داشتم و در کل ارتباط برقرار نکردم. شعر برای من بیشتر ابزاریه برای ابراز غم و عشق نه طنز. این کتاب  هم که بنا بود شعرهای طنز داشته باشه اما حتی طنزهاش هم اصلا بامزه نبود. و به نظرم گاهی شبیه غرغر بود فقط.  آخر کتاب هم توضیحاتی بود در مورد شعر فرانو که در حالی که سعی می کرد بگه شعر ساده س با مفاهیم خیلی پیچیده ای توضیحش داده بود.