یادداشت مجید اسطیری

        فکر میکنم تا اینجا هیچ رمانی نخوانده ام که این اندازه به شاهنامه  گره خورده باشد. فردوسی اگر میدانست یک نویسنده ترک چنین خدمتی به کتابش خواهدکرد از گور برمیخاست و تمام جنگ ایران و توران را ازکتابش پاک میکرد :)
کتاب دو تا ضعف دارد که میشود به قوت کم نظیرش بخشید: یکی برساخته بودن بیش از حد ماجرای شخصیتهای داستان. یعنی کاملا مشخص است نویسنده نهایت تلاشش را کرده هر طور که شده دو اسطوره سهراب و ادیپ قابل انطباق بر زندگی شخصیت اصلی رمان آقای جم باشد. یکی دیگر هم کلی گرایی و تصویری نبودن اثر. انگار کمی بی حوصله نوشته شده مخصوصا در مقایسه با اثر پر جزئیاتی مثل "نام من سرخ" از همین نویسنده که آنجا هم علاقه اش به شاهنامه و مخصوصا هنر تصویرگری سنتی ایرانی هویداست