یادداشت فرجانه خبازیان زاده

        (هو النور)
مهمان مامان یک داستان بلنده که اتفاقاتش در کمتر از ۱۰۰ صفحه اتفاق میفته. ابتدای کتاب و فیلم بسیار به هم شبیهند اما با جلوتر رفتن داستان متوجه میشید که اتفاقات کتاب خیلی ساده‌ترند. توی کتاب مثل فیلم سفره‌ای سر تا سری که همه‌ی همسایه‌ها رو دور هم جمع میکنه پهن نمیشه؛ با وجود علاقم به فیلم، این ساده و واقعی بودن کتاب رو دوست داشتم.
تفاوت دیگه‌ی کتاب سن بهاره، دختر خانوادست که بر خلاف فیلم کوچک‌تر از امیر و ۱۲سالست. در جایی از داستان ما کشمکش‌های مامان و بهاره رو میبینیم که خیلی ملموس و دوست داشتنی بود.
مهمان مامان به زیبای سخت و آسون زندگی، دغدغه‌ها، فرهنگ و سبک زندگی، یک خانواده‌ی ایرانی رو در دهه‌ی هفتاد نشون داده و این موضوع کتاب رو به شدت خواندنی میکنه.
دیالوگ‌های کتاب به صورت محاوره نیستند و علائم نگارشی گاهی به اشتباه استفاده شدند، من تصور میکنم ناشر و نویسنده خواستن کتاب رو به سبک سال ۷۵ که نوشته شده نگه دارند اما خوب میشه اگر حداقل کتاب ویراستاری مجدد میشد.
۷ تا ۱۰ آبان ۱۴۰۲