یادداشت ساناز مهدوی

        البته من  کتاب رو پنج‌سال پیشا خوندم . اما چیزی که یادمه اون‌زمان برداشت کردم این بود که کتاب، خودش طرفدار فرضیه‌هایی که دربارهء نخوندن‌ها و نخونده‌ها، و تظاهر به خوندنشون مطرح می‌کنه نیست.

یعنی درواقع اون‌ها رو صرفا ارائه داده؛ و بلکه به‌نظرم کمی هم کنایه‌آمیز صحبت می‌کنه، و طعنه می‌زنه به آد‌م‌هایی که در فضاهای مدعی سواد بالا و صاحب ‌نظری، به‌طور مثال در بین شخصیت‌های دانشگاهی‌ و  جامعه‌شناس‌ و کلا شخصیت‌های اجتماعی، همیشه حرفی برای گفتن دارن و به ندانستن یا سکوت اعتقادی ندارن. 

یجورایی تذکر می‌ده که هر سخنگو و هر گفته‌ای رو منبع موثق ندونین؛ و اینکه خود شمای خواننده هم گرچه من دارم بیراهه نشونت می‌دم، ولی  بیراهه نرو؛ و  ازاین آدما نباش :) خود خواننده هم آخر کار خوشش نمیاد از رنگ ‌وبوی این فرضیه‌ها رو گرفتن...