یادداشت محمد مهدی شاطری

        فراغتی یافتم و در عین حال، کمی دلم گرفته بود. توی طاقچه به دنبال کتاب شعری می‌گشتم که این حال را بهبود بخشد و مرحمی باشد. این کتاب را با صفحات اندک یافتم و گفتم بجای شعر خواهم خواند. و شریعتی با قلم خود در نثر روح شعر دمید و من را به مقصود خود رساند.

او در این کتاب به سراغ مصر و عظمت او می‌رود به این بهانه درمورد تمدن‌های پلید و زیاده‌خواه سخن می‌گوید و انسان‌هایی که به اسم سعادت و رشد بردگی را برای این جهان به همراه آوردند. اما در این میان انسانی با احوال و رویکردی متفاوت برمی‌خیزد...