یادداشت فهیمه صادقیان

                از نگاه نویسنده وقتی زندگی براتون ارزشش رو از دست داد به جایی میرسید که بی تفاوت فقط روزها رو می‌گذرونید و ممکنه اون وسطا همینجوری یه آدم هم بکشید، ولی بعد از اقداماتتون بقیه فقط شما رو قضاوت می‌کنند و در تصمیماتتون تغییری ایجاد نمی‌کنن چون شما میدونید خود شما بودید که سرنوشتتون رو ساختید و منتظر فرجام کاراتون هستید.
زندگی رو حس درونی اون فرد تشکیل میده که میتونه تو بدترین وضعیت از تصمیمش خوشحال باشه یا ناراحت، کتاب تامل برانگیزی بود. اینکه چجور میشه یه آدم زندگی کنه بدون اینکه اون زندگی معنا و هدفی داشته باشه جالب بود و اینکه اون فرد هر کاری دلش بخواد میتونه انجام بده و خود زندگی پوچه و نهایت زندگی فقط مرگه : این کتاب به خوبی نشون میده که عاقبت عدم وجود معاد پوچ بودن زندگیه.