یادداشت بِهتاب

        برای ایوان ایلیچ حس دلسوزی نداشتم. اما روند داستان رو تحسین میکنم. به خوبی نشون میداد که با وجود  یک زندگی بسیار خوب، و تلاش هایی به جا در جهت سعادت و خوشبختی دنیایی، نبود ارزش های معنوی(عشق، محبت، ایمان)  زندگی رو بی ثمر میکنه و نشون می‌ده یه آدم دم مرگ چقدر می‌تونه مفلوک باشه. 
اما حقیقتا جالبه. یک دقیقه فکر کنید اگر قرار بود به زودی  بمیرید (دور از جون)، چه اتفاقی می افتاد؟ (میبینم که خودم هم مطمئن نیستم) " ما مرگ رو قبول داریم ولی باورش نمی‌کنیم." و فکر می‌کنم، واقعا به رشد معنوی زیااادی نیاز  دارم.