یادداشت Amadeus

        تونل اثر ارنستو ساباتو، داستان مردی‌ست که در دل تنهایی‌اش، به دنبال معنا و ارتباطی واقعی می‌گردد. او آدمی‌ست حساس، وسواسی و درگیر با خودش؛ کسی که بیشتر با فکرها و تردیدهایش زندگی می‌کند تا با آدم‌ها. لحن روایت، مستقیم و بی‌پرده است، اما چیزی در عمق کلماتش هست که مدام تو را به فکر می‌اندازد؛ نه درباره‌ی داستان، بلکه درباره‌ی خودت، درباره‌ی رابطه‌ها، درباره‌ی مرزهایی که بین آدم‌ها کشیده می‌شود و نمی‌شود.

این کتاب کوتاه است اما سنگین. ساده شروع می‌شود ولی کم‌کم وارد لایه‌هایی از ذهن انسان می‌شود که شاید همیشه آن‌جا بوده‌اند، فقط کسی جرأت نداشته درباره‌شان حرف بزند. تونل از آن داستان‌هایی‌ست که بعد از تمام شدنش، ساکتت می‌کند؛ نه از هیجان، بلکه از درک یک درد قدیمی.