یادداشت مهنوش عبدالهی

        کشش داستانی اونقدر زیاد بود که اجازه نمیداد کتاب رو کنار بگذارم.
یک رمان امنیتی_سیاسی که  همزمان دو سیر زمانی رو دنبال میکنه، فضای داستانی اونقدر جذاب و گیراست که نمیتونی حدس بزنی چی میشه، برای درک کامل لازمه که دوباره خوانی هم بشه.
در این رمان خبری از شخصیت های ابر انسانی یا کسایی که اراده فولادین دارن و به نوعی کلیشه‌سازی نیست، شخصیت اصلی داستان یک شخصیتیه که در طول داستان درست مثل زندگی عادی تغییر میکنه تا جایی که در نقطه مقابل خودش قرار میگیره و  این سیر به نظرم بسیار جالب و قابل تامله.
به نظر شما این ادم‌میتونه به خود قبلیش برگرده؟ عقیده من اینه که هرگز ادم قبلی نخواهد شد حتی اگر از نظر فکری به ادم قبل برگرده، چون چیزهایی رو تجربه و درک کرده و پل هایی رو پشت سرش خراب کرده مثل اعتماد، ایمان، پاکی که قاعدتا درست شدنی نیست.