یادداشت زهره دزیانی

        ویلت آخرین و پخته‌ترین اثر شارلوت برونته است که برای اولین بار در سال ۱۸۵۳ انتشار پیداکرد. این کتاب رمانی است اصیل  و نمونه کلاسیکی از آن چیزی ست که در نقد ادبی  به آشنایی زدایی معروف هست. 
شارلوت برونته این کتاب را در دوران سوگواری برای مرگ خواهران و برادرانش نوشته است این داستان جذاب به شکل غافلگیر کننده ای مدرن است و بینش‌های روان‌شناسانه شارلوت برونته و درک عمیق او از مفهوم تنهایی انسان درخشش خاصی به اثر بخشیده است. 
کتاب داستان دخترکی به نام لوسی اسنو ست که بسیار جسور و پرتلاش است با ناملایمات و سختی‌های زندگی مواجه می‌شود و برای عبور از این سختی‌ها تصمیمانی می‌گیرد و تسلیم آن‌ها نمی‌شود. او در تمام این راه به موازین اخلاقی پایبند است و آن‌هارا زیرپا نمی‌گذارد.
لوسی اسنو زندگی سخت خود در انگلستان را رها می‌کند و با امید و شجاعت سوار بر کشتی شده و به سمت آینده حرکت می‌کند در این مسیر زندگی جدیدی را در یک مدرسه شبانه‌روزی به عنوان یک معلم شروع می‌کند که بسیاری از این داستان متاثر از تجربه شارلوت برونته به عنوان یک معلم در اینگونه از مدارس است. 
حقیقتا از خواندن این کتاب لذت بردم و به جد خوندنش بهتون توصیه می‌کنم داستان کشش و گیرایی خاص و منحصر یه فردی داره و قلم شارلوت برونته در توصیف موقعیت‌ها، رویدادها و زوایای پنهان و درونی لوسی‌اسنو بسیار توانا عمل کرده.