یادداشت عین جوادزاده

        اینجا آنی کم‌کم از فضای روستای آونلیا جدا می‌شه و برای دانشگاه به ردموند می‌ره. این جلد حس و حال تازه‌ای داره؛ آنی با زندگی دانشجویی، دوستی‌های جدید و احساسات عاشقانه‌ای که تا الان تجربه نکرده بود روبه‌رو می‌شه. مونتگومری تو این جلد رشد عاطفی و فکری آنی رو خیلی خوب نشون می‌ده و لحظه‌های رمانتیک و بامزه‌ای رو خلق می‌کنه.
اتفاق مهم این جلد اینه که بالاخره ماجرای آنی و گیلبرت وارد مرحله‌ی جدی‌تر می‌شه و خواننده‌هایی که از جلد اول براشون این رابطه جذاب بود، این‌جا پاداش صبرشون رو می‌گیرن.
با این حال، بخش‌هایی از کتاب ممکنه برای بعضی‌ها کمی کند یا پیش‌بینی‌پذیر باشه—به‌خصوص قسمت‌هایی که آنی بیش از حد غرق در خیال‌پردازی‌های عاشقانه یا توصیف‌های محیطی می‌شه. ولی هنوز هم اون حس خوب و فضای گرم مونتگومری رو داره و جذابیتش رو از دست نمی‌ده.


نمرهٔ کلی: ⭐ ۴ از ۵ — چون هم لحظه‌های احساسی قوی داره و هم بلوغ آنی رو نشون می‌ده، هرچند کمی قابل‌پیش‌بینیه.

شخصیت‌ها: ⭐ ۴.2 — آنی و گیلبرت عمق بیشتری پیدا کردن؛ شخصیت‌های جدید دانشگاهی جالبن ولی بعضی‌ها زود فراموش می‌شن.

خط داستانی/پلات: ⭐ ۳.9 — مسیر عاشقانه جذابه اما بعضی پیچش‌ها حدس‌زدنی‌ان.

سبک و زبان: ⭐ ۴.1 — همچنان شاعرانه و تصویریه، مخصوصاً در توصیف محیط دانشگاه و شهر.

پیام و فلسفه: ⭐ ۴ — پیام اصلی درباره‌ی دنبال کردن قلب و رشد فردیه.

تازگی و تأثیرگذاری تاریخی: ⭐ ۳.8 — همچنان دوست‌داشتنیه، ولی شگفتی اولیه‌ی جلد اول رو نداره.