یادداشت احمد رضائیان

        و «جستار» آفریده شد، تا «داستان»‌ها به فنا نروند!
.
نه تنها درک شروع و میانه، که حتی درکِ پایانِ «درک یک پایان» هم خودش یک مسئله بغرنجی است!
سرشار از جملات قصار و فلسفه‌گون، با موضوعی توجه‌برانگیز اما بدون پرداخت مناسب؛ معتقدم اگر نویسنده زحمت می‌کشید و جستارش می‌کرد بسیار شایسته‌تر از داستان یا رمانش می‌شد!
سیر در عوالم خیال و خاطره‌گویی شخصیت اصلی کتاب که معتقد است آدمی فقط باید عمر کند -تأکید می‌کنم «فقط» باید عمر کند- تا اشتباهاتش مشخص شود، چندان برایم جالب نبود...
ستاره‌ها را به‌خاطر موضوع، زحمت مترجم و گفت‌وگوی مفید انتهای کتاب دادم؛ همین.