یادداشت ناجه نوروزی

        ماجرای زندگی یه مرد میانسال ، که عبوس ،قانونمند و کسل کننده است ...داستان خطی و ساده ای داره 
اوه مدت ها بعد از مرگ همسرش تصمیم به خودکشی میگیره که هربار یجورایی نمیشه 
همسایه ایرانی داره به اسم پروانه که با اون ارتباط میگیره و....
اما چیزی که جذابش کرده صرفا داستانش نیست 
توصیفات ، توضیحاتش و صحنه پردازیش رو شدیدا دوست داشتم
هنر نویسنده اونجا معلوم میشه که تو اول داستان با خودت میگی اوه چقدر آدم نچسب و مرد غیرجذاب و شدیدا عبوس و خشک مغزه
ولی از اواسط داستان و در انتها نظرت راجبش کلا عوض میشه 
نه اینکه اون مرد دیگه عبوس و قانون مند و خشک نیست ،نه ، شناخت و آشنایی بیشتر با این آدم باعث میشه نقاط سفید شخصیتش پررنگ تر بشه و ببینی که چقدر مرد خوبیه 
توی کتاب تضاد و تقابل احساسات و چند حس در لحظه رو درک می‌کنی و این برای من خیلی جذاب بود ضمن اینکه توصیفاتش خیلی خوب بود 
شاید اگر آدم جزیی نگری نباشید کتاب براتون حوصله سربر بشه 😁