یادداشت _

        پیرنگ کلیشه‌ای بود با یک تغییر کوچیک که این کلیشه رو کمی می‌پوشوند؛ اما توصیف‌ها و بعضی دیالوگ‌ها خوندنیش کرده بود.
داستان روند کندی نداشت و کلمه‌های به کار برده شده و جمله‌بندی خوب، خوندنش رو راحت‌ و روون کرده بود.
شخصیت‌پردازی خوبی داشت و فضاسازی هم خوب بود. 
به نظرم تعدادی از دیالوگ‌ها اضافی بودن؛ بعضی قسمت‌ها هم قابل حدس بود و کلیشه‌ای که رمان رو به سمت سطحی بودن می‌کشوند.
از لحاظ پختگی داستان و قلم، خیلی با رمان "رایحهٔ محراب" که هنوز به چاپ نرسیده تفاوت داشت و رایحهٔ محراب با پیشرفت چشم‌گیر قلم ایشون همراهه که با توجه به سن خانم سلطانی در نگارش این دو رمان کاملا منطقیه. 
در کل خوب بود و من دوستش داشتم.