یادداشت سید محمد بهروزنژاد

        به نام خدا

تا صفحه چهارصد جلد یکم توانستم بخوانم.

احمد محمود نویسنده مورد علاقه من است اما متأسفانه هرقدر می‌خواهم خوش‌بین باشم نمی‌توانم بی ماجرایی محضِ رمان را نادیده بگیرم. گفت‌وگو نویسی بی نقص و زبان صیقل خورده هم نمی‌تواند بی‌کشش بودن داستان را جبران کند. 
پس، 
چون چاره  نیست می‌روم و می گذارمت...

پ.ن: ان شالله بعدها می‌خوانمش تا ببینم چرا این‌قدر معروف است!