یادداشت نیما

        واقعاً نمیشه از نبوغ نویسنده در طرح و خلق جهانی مدرن  با المان هایی از انسان جدید اون هم در سال ۱۹۵۶، شگفت زده نشد.
از طرفی پرداختن به دغدغه ها، ترس ها و آرزوهای بشر که همواره به دنبال دستیابی و یا فرار از اونها بوده یک روند خودشناسی رو به خواننده القا میکنه که بنظرم بسیار در ژانر علمی تخیلی قابل تامل و تحسینه.
در کل باید بگم این رمان رو اگر در سال ۱۹۵۶ میخوندم قطعاً انگشت به دهان میموندم و تا سال ها شگفتی آفرینی نویسنده رو تحسین میکردم.

در آخر بد نیست بگم که با وجود تعاریف زیادی که از ترجمه های آقای شهرابی شنیده بودم و البته این اولین کتابی بود که از ترجمه های ایشون خوندم باید بگم متاسفانه اصلا نتونستم با ترجمه‌شون ارتباط بگیرم(البته نظر شخصی منه) و همین موضوع باعث طولانی شدن پروسه مطالعه من شده بود که واقعاً برام آزار دهنده بود و یکجورایی مانع لذت من از خوندن کتاب شد و از طرفی  توان تفسیر ذهنی من از وقایع به هنگام مطالعه متن رو، از من گرفت و صرفاً باعث شد برام پیشبرد کتاب مهم باشه تا درک عمیق مطالب.😔