یادداشت امیررضا

        اگر نسخه صوتی نبود نیمه کاره رهاش میکردم ولی گذاشتم آقای شکیبا به خوندنش که خیلی هم خوب این کارو میکنه ادامه بده.
سداریس برای من کاملا بی مزه بود و اگر یه مکالمه باهاش از قبل داشتم احتمال اینکه برای بار دوم صحبتاشو بشنوم صفر بود. با اینحال خواستم تا ته کتاب رو گوش بدم. چون خیلی ها میگفتن خیلی خنده دار و خوبه و فلان گفتم بزا ادامه بدم لابد آخراش بهتر میشه ولی نه. نوشته های دیوید تا تهش برام مسخره باقی موند.
در بین تنفرم از کتاب باید بگم که نکته های مثبتی داشت مثل شجاعت نویسنده در به انتقاد گرفتن جامعه آمریکا.
سداریس یه کاریو خوب انجام میده و اون قرض دادن چشماش به خوانندس.
ینی شما میتونین به راحتی مشاهدات سداریس رو با خوندن کلمات احمقانش تصور که نه، ببینین. همینقدر واضح و خب متن روان کتاب هم بی تاثیر نیست.
خلاصه که اگه برگردم عقب و جایی ببینمش بهش دست نمیزنم. ته تهش براش انگشتمو تکون بدم.