یادداشت ایمان تجملیان

        اولین کتابی که از علی خدایی خواندم و دوستش داشتم. در جمع دوستان «سه کتاب» جلسه ای با ایشان داشتیم. آنجا بود که فهمیدم شخصیت خاصی دارد. لطیف. نرم.
نرمی ای که در سرتاسر کتاب آدمهای چهارباغ و شخصیت عادله دواچی دیده می‌شود.
عادله شخصیتی نمادین برای علی خدایی است. شخصیتی که حدس می‌زنم ادای احترامیست به همسر مرحومش که عاشقانه دوستش داشته. که در جلسه به یادش اشک ریخت. روی ریش های سفیدش

کتاب را دوست داشتم. شاید دوباره صوتی اش را گوش بدهم