یادداشت سید حسن عمادی

        «پنجشنبه‌ی فیروزه‌ای» ماجرای دختر دانشجویی است که همزمان در کشاکش دو وصال قرار می‌گیرد: یک جریان منتهی به ازدواج و یک جریان منتهی به زیارت امام رضا (ع).
خانم عرفانی این دو جریان را به موازات هم پیش برده‌اند و تا حدود خوبی هم موفق بوده‌اند. البته این، نکته‌ی برجسته‌ای نیست و در بسیاری از رمان‌های این سبک دیده می‌شود. داستان ازدواج هم تا حدودی به کلیشه‌های رمان‌های فانتزی نوجوانانه نزدیک می‌شود. این نکته هم الزاماً خوب یا بد نیست. در پیش‌برد داستان زیارت اما، به نظرم با اثر قابل توجهی روبرو هستیم. ما خیلی آهسته و پیوسته با گام‌های «غزاله» در سلوکش برای یک زیارت بی‌هیاهو و فارغ از رنگ و لعاب تکثّرات همراه می‌شویم. همچنین نویسنده توانسته به خوبی برش‌هایی از شرح زیارت جامعه‌ی کبیره را به عنوان راهنمای این سلوک در متن بگنجاند، به گونه‌ای که چیزی به داستان تحمیل نشود و زبان روایی آن از دست نرود. به نظرم این مورد آخر، دستاورد مهمی برای نویسنده به شمار می‌آید.