یادداشت زهرا ساعدی

        نمیدونم سال 91 بود یا 92 تازه دانشگاه می رفتم. نمایشگاه کتاب با سارا رفتم. 200 هزار تومن کتاب خریدم که اون موقع خیلی شد. گمونم قبل از گرونیای کاغذ و کتاب بود. طوری شد که خیلی با زحمت آوردمشون خونه. همون سال بزرگمهر حسین پور رو تو نمایشگاه دیدم که کتابشو امضا می کرد. همیشه از کتابی که امضای نویسنده ش رو داره خوشم میومد. حالا شما بگو من خزم ولی دوست دارم دیگه. کتابش رو خریدم و دادم امضا کنه. همون موقع ها خوندمش چون خوندنش سخت نبود و بیشتر عکس داشت! حالا بعد از چند سال باز برگشتم و خوندم. خیلیا گفتن اشارات سیاسی داره ولی به نظرم تا حد زیادی فرهنگیه. طنزش هم برخلاف اکثر طنزا که تاریخ مصرف دارند هنوز هم جالب و تازه بود.