یادداشت محمّد صالحی بابادی

        نخستین کتابی بود که از آقای صفائی حائری مطالعه کردم. دربارۀ ردّ نظر بعضی از مفسّران دربارۀ معنای «کوثر» نیاز به تأمّل بیشتر دارم تا بتوانم بفهمم دقیقاً نقد ایشان بر چه پایه است و وارد به شمار می‌آید یا خیر.
لابه‌لای مطالعۀ کتاب، چنین حس می‌کردم که نیاز به این وجود دارد که در کلمات، دقّت زیادی شود؛ به این جهت که نویسنده دارای قلمی خاصّ است. شاید هم ناشی از این باشد که این‌جانب، در مطالعات دینی، به کتاب‌هایی عادت داشته‌ام که مطلب را خیلی واضح و با تلاش برای عبارت‌پردازی کمتر بیان کنند؛ امّا در بعضی از مباحث این کتاب، چنین حسّ کردم که عبارت‌پردازی‌هایی انجام شده، که معمولاً در ادبیّات علمی انجام نمی‌شود.
در هر صورت، با توجّه به اینکه ادبیّات نویسنده خاصّ بود و در مطالعه‌ای که داشتم، خیلی درگیر ادبیّات و کلمات نویسنده بودم، فکر می‌کنم نتوانستم از لایۀ ادبی نوشته به لایۀ علمی نوشته برسم تا بتوانم ارزیابیِ دقیقی از بحث علمی نویسنده داشته باشم و نظر دهم. در نتیجه، توصیه‌ای در جهت مطالعۀ این کتاب ندارم، لااقل فعلاً خیر.