یادداشت مهسا کرامتی
1402/4/1
یه کتاب خیلی کمحجم، برای وقتی که میخوای تو یه مدت کوتاه یه چیز خوب بخونی. منظورم از چیز خوب همون چیزاییه که خودتم از قبل میدونی ولی تو روزای سختت شاید نیاز به یادآوری دوباره و حال خوب گرفتن ازشون داری. این یه کتاب مصوره. نویسنده تعریف میکنه بعد از خوندن یه کتاب درمورد آیین بودایی و مراقبه به یه خیریه میپیونده و پای صحبت آدمایی میشینه دچار افسردگی و اضطرابن. بعدش کرونا میاد و اونم شروع میکنه به کشیدن این کتاب و همون چیزایی رو توش میاره که آدمای اون خیریه و آدمای دیگهای که هرجای دیگهای از جهانن ممکنه به شنیدنش نیاز داشته باشن. این کتاب منو یاد کتاب پسر، موش کور، روباره و اسب میندازه که تو همین سبکه و شاید یهکم از این بهتر باشه. اونم همین ناشر چاپ کرده ولی من ترجمهای که نشر پرتقال ازش منتشر کرده رو توصیه میکنم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.