یادداشت بردیا طهماسبی

        بی‌نظیر ترین تناقض‌ها رو من دارم!
این جمله شاید کامل گویای تقابل فرهنگ و باور سنت‌زده و پوچ مردم دهکده با طبیعت دهکده نباشه ولی واقعا جذابیت این کتاب تو چند کلمه خلاصه نمیشه.
ترجمه واقعا خوب اما گهگاهی گنگی داشت. 
شخصیت‌پردازی‌های عجیب و سوال‌برانگیز، فضا سازی و توصیف بی‌نقص و ‌بی بدیلی داشت. 
خیلی جاها همزاد پنداری و زندگی کردم با این اثر. 
و نکته‌ی خیلی مهم راجب این رمان، اینه که شما باید به ژانر دیستوپیایی علاقه داشته باشین و به یه سطح خاصی از فهم و درک رمان رسیده باشین که بتونین با این اثر ارتباط بگیرین و حتی عاشقش بشین... وگرنه مثل خیلیا ساده‌انگاری می‌کنین و حتی متوجه درونمایه و مفهوم داستان هم نمی‌شین.
در ضمن پایان واقعا بجا بود و اگه کسی با پایان حال نکنه، شاید منتظره که عین آثار کلاسیک همه‌چی رو نویسنده براش جمع و جور کنه و تو این رمان این پایانای قدیمی و همه پسند قفله... پایان تاریک‌ترین نقطه‌ به جملگی اتفاقات این کتابه.